Adolescence is synonymous with gaining independence, the desire and ability to freely seek new and meaningful relationships, enthusiasm, but often insecurity and an intensity of emotions, the development of critical thinking and the realisation of human weakness. Can all these traits lead a young person to searching for answers of a metaphysical nature, an exploration of the existence of God and how one can meet and obtain a relationship with Him? St Basil the Great considers adolescence the most appropriate period for considering, exploring and dealing with existential issues, such as the establishment of personal identity and obtaining a relationship with our Creator God. ‘Turn the eyes of your soul towards the search for yourself,’ he advises. Every human being has his or her own identity and personality. As images of God we all have entirely unique characteristics and gifts. The Church offers us the context in which we can identify, first and foremost, with Christ, and harmoniously appreciate each others talents, expressions and charisma without comparing or competing. We often identify ourselves with external factors or personal tastes, perhaps based on ethnicity, fashion or sport. In Christ there are no such boundaries but only unity and respect for all (Gal 3:28) In His spirit of forgiveness and friendship let us begin this Lenten period by primarily identifying ourselves with Christ and His salvific work.
Η ανάγκη του εφήβου να κατακτήσει την ανεξαρτησία του, η συνειδητοποίηση της αδυναμίας της ανθρώπινης ύπαρξης, η επιθυμία και η ικανότητα για ένωση με τον συνάνθρωπό του, ο ενθουσιασμός, αλλά και το άγχος και η ένταση πρωτόγνωρων συναισθημάτων και η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης οδηγούν στην αναζήτηση απαντήσεων για τη μεταφυσική πλευρά της ζωής, στην εξερεύνηση του υπερβατικού και στην εκζήτηση, συνάντηση και τελικά στην σχέση με τον Θεό. Η ηλικία της εφηβείας θεωρείται από τον Μέγα Βασίλειο η καταλληλότερη περίοδος για την ενασχόληση του ατόμου με υπαρξιακά θέματα, όπως είναι η σύσταση της προσωπικής ταυτότητας και η εκζήτηση του Προσώπου του Πανάγαθου Θεού. Ο Άγιος υπογραμμίζει την ανάγκη του εφήβου να θέτει σωστές προτεραιότητες ζωής, να αξιολογεί ορθά τις πνευματικές του δυνατότητες, και τονίζει την αξία της αυτογνωσίας: ‘Να στρέφεις τα μάτια της ψυχής σου προς την έρευνα του εαυτού σου.’ Ο κάθε άγιος, ο κάθε άνθρωπος του Θεού, έχει την μοναδική ταυτότητά του. Το κατ’ εικόνα δηλώνει, όχι μια αντιγραφή του Θεού, αλλά το σύνολο των χαρισμάτων με τα οποία προικίσθηκε ο άνθρωπος απο τον Κύριο. Η Εκκλησία είναι όντως το πλαίσιο που ανοίγει και προσφέρει μια αρμονία μεταξύ σώματος και ψυχής, και μέσα στο πλαίσιο αυτό η ταυτότητα ενός εφήβου αναπτύσσεται εν Χριστώ. Χριστέ μου αν δέν Ήσουνα δικός μου θα ήμουνα ο χαμένος’, γράφει ο Άγιος Πορφύριος. Ταυτιζόμαστε με τον Ίδιο τον Κύριο. Αυτός μας δίνει την ξεχωριστή, μοναδική μας ταυτότητα και προσωπικότητα. Δεν χρειάζεται να δείξουμε μια ψεύτικη εικόνα, να νοιαζόμαστε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για μας, επειδή ο Θεός μας έδωσε ξεχωριστά και προσωπικά χαρίσματα, χαρακτηριστικά και ταλέντα, και αυτά συμπληρώνονται και εκτιμούνται μέσα στο πλαίσιο της Εκκλησίας.